Een bende relhoeren on tour op 2 juni International Whores Day
Wij showen de kleding van sekswerkers die geschiedenis hebben geschreven. Sekswerkers worden in de media vaak afgebeeld als slachtoffers. Wij vertellen de verhalen van helden en heldinnen!
Mogelijk gemaakt door de financiële steun van Mama Cash en SWAD. Activisten met goede ideeën, het loont om fondsen aan te schrijven
Stel je voor, een modeshow van historische kleding van sekswerkers, zomaar op een koude woensdagmiddag in december. Tussen het nietsvermoedend publiek wordt er, als we in het heden zijn aanbeland, een professionele stripshow gegeven
Er zijn in Nederland enorm veel veilige en legale werkplekken voor sekswerkers gesloten. Sekswerkers worden de illegaliteit ingejaagd, naar daar waar wetteloosheid regeert.
Met deze modeshow willen we laten zien dat sekswerk van álle tijden is. Sekswerk zal altijd bestaan.
Wij wonen ook in jouw stad. Misschien zijn we zelfs jouw buren…
Sekswerkers waren in de Middeleeuwen verplicht de kleur geel te dragen, om de goede vrouwen van de slechte vrouwen te onderscheiden. Een ander woord voor merkteken is ook wel: stigma
Wil je meer weten over de geschiedenis van sekswerk? Neem dan een kijkje op op haar website: SekswerkErfgoed.nl
Het publiek vond de informatie interessant, de kleding mooi en het was ook heel erg gezellig, reizend in de trein, bami met kip opgewarmd in de magnetron van Appie op het station. Met een perfecte afsluiting op de Wallen met de Christmas Carols in het PIC
En we stonden in de kranten: De Gelderlander, het AD en het Utrecht Nieuws
Dus we hebben die dag besloten een nieuwe modeshow te doen, maar dan groter en nog beter! Ditmaal met kleding van beroemde sekswerkers van over de hele wereld door de eeuwen heen! Als je hierbij wil zijn, noteer alvast 2 juni in je agenda, International Whore Day
Ondanks de verbijsterende en beschamende verkiezingsuitslag, kijk ik toch uit naar 2024 en dat komt voornamelijk door deze modeshow waar ik heel veel zin in heb en waarvan ik benieuwd ben waar deze ons nog zal brengen!
Deze rondreizende historische modeshow is mogelijk gemaakt door de financiële steun van het Spark fund voor kleine initiatieven van Mama Cash. Activisten met goede ideeën, het loont om fondsen aan te schrijven
Dit pleidooi heb ik 14 november 2023 voorgedragen tijdens de opening van de fototentoonstelling met en door sekswerkers en journalisten in het ministeriegebouw van Sociale Zaken & Werkgelegenheid. Zie voor meer openingswoorden de website van Reimagining Sex Work. Deze wilde ik graag delen ook op deze website, omdat wij kunnen leren van de homo-emancipatie. Ik kwam hierop omdat ik Stan Kaatee eens eerder openhartig hoorde spreken over zijn coming-out als homoman
Dank je wel Stan dat jij deze expositie opent, ik ben blij dat jij dat doet omdat jij weet wat stigma betekent en wat het met je doet.
HOMO! is het ergste scheldwoord voor een man.
HOER! is het ergste scheldwoord voor een vrouw.
Homo’s en hoeren verdienen volgens veel mensen geen respect maar minachting en vernedering.
Niemand had verwacht dat we hier zouden staan. Sekswerkers in het gebouw van het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid!
Officieel valt sekswerk onder het ministerie van Justitie en Veiligheid , maar hier is waar we thuis horen, net als andere arbeid. Dank julle wel voor deze kans!!!
Jullie kunnen je het vast niet voorstellen. Of nou ja, sommigen van jullie die hier aanwezig zijn waarschijnlijk wel…
Maar er was eens een tijd in Nederland dat homoseks niet gelijk was aan hetereoseks. Heteroseks mocht iemand al hebben vanaf zijn 16e, seks met iemand van hetzelfde geslacht pas 5 jaar later, vanaf diens 21e . Dit was bedoeld om jonge jongens te beschermen tegen homomannen.
Dit had grote gevolgen:
De politie legde kaartsystemen, registers en fotoalbums aan van vermoedelijke homoseksuelen. De zedenpolitie postte bij urinoirs en voor huizen, won inlichtingen in bij buren, familie of kennissen en viel huiskamerbijeenkomsten binnen.
Het leidde tot drama’s in het leven van veel homoseksuelen: ze werden uit hun eigen families verstootten, hun huur werd opgezegd, ze kregen ontslag en ze werden een makkelijk doelwit voor chantage en een prooi voor potenrammers.
Ongelofelijk he?
Het is haast niet voor te stellen dat dit ooit in Nederland gebeurde….
Maar het gebeurt nog steeds! In 2023. Bij sekswerkers.
Toen werd homoseks niet gelijk gesteld met heteroseks. Nu wordt sekswerk niet gelijk gesteld met ander werk.
De gevolgen voor ons zijn groot.
Een sekswerker denkt de deur open te doen voor een klant en dan staan er ineens 5 agenten voor haar of zijn neus. Meestal haar, want bij sekswerk worden vooral jonge vrouwen als slachtoffer gezien. En heteromannen als de daders.
Dus als je weer eens in de krant leest dat er een illegaal bordeel is gesloten, bedenk dan dat ook die sekswerker kan zijn die nu dakloos is geworden. Dit overkomt ook sekswerkers die bij de KvK staan ingeschreven en keurig belasting betalen.
Sekswerkers die verkracht of beroofd worden, durven niet naar de politie te stappen uit angst voor boetes, dwangbevelen en huisuitzettingen of deportatie. Kwaadwillenden weten dit!
Er ligt zelfs een wetsvoorstel, de Wrs, dat sekswerkers verplicht zich te laten registreren in een landelijke databank.
Wij willen geen homo’s in een landelijk register, we willen geen journalisten in een landelijk register, we willen ook geen Jodenregister meer. Waarom dan wel een hoerenregister?
Degenen die niet willen, durven of kunnen registeren, zullen de illegaliteit in worden gejaagd. Daar waar wetteloosheid regeert, alleen en in het donker. Mensen zoals ik, zoals wij.
Kaartsystemen, fotoalbums en registers, sekswerkers illegaal en crimineel maken, vergroot het stigma en de vooroordelen over sekswerkers. Het maakt geweld acceptabel en het verdiende loon van sekswerkers, hoeren, homo’s, snollen, sletten, vrouwen, mannen, mensen.
Het wordt gevaarlijker voor sekswerkers, en voor iederéén die zich niet houdt aan de opgelegde seksuele moraal! STIGMA KILLS
Iedereen heeft vooroordelen. Vooroordelen zijn makkelijk, gaan snel en kosten weinig inspanning. Bewust nadenken kost moeite. Wij allemaal kijken naar de wereld in stereotypen, zo begrijpen we de wereld.
Hoe vaker stereotypen en vooroordelen en stigma’s herhaald worden, hoe dieper ze in ons brein slijten, hoe meer wij ze gaan geloven.
We zouden willen dat we rationeel zijn, maar dat zijn we niet. We zijn irrationele wezens. Sekswerkers kunnen nog zoveel wetenschappelijke onderzoeken laten zien die het tegendeel bewijzen, activisten weten, feiten overtuigen niet. Verhalen worden wel geloofd.
Wie het verhaal vertelt heeft de macht!
De media spelen een belangrijke rol bij het voeden en in stand houden van vooroordelen, stereotypen en stigma. Omdat veel sekswerkers in Nederland niet openlijk sekswerker zijn, is het beeld over sekswerk van de meeste mensen gebaseerd op het nieuws, televisieseries of porno. Onbedoeld nemen verslaggevers taalgebruik over van politici en politie zonder met sekswerkers zelf te spreken. Op het nieuws horen wij vaak maar 1 kant van het verhaal.
Maar media kunnen ook een positieve invloed hebben op de beeldvorming! Door méér verhalen van sekswerkers te laten zien, zullen vooroordelen, stereotypen en stigma verminderen.
Een stereotype weerleg je niet door 1 persoon te laten zien die niet aan het stereotype beeld voldoet. Het is belangrijk de diversiteit binnen onze community te laten zien, zodat mensen een veelzijdig beeld krijgen van sekswerkers.
Méér sekswerkers het podium geven en eens andere verhalen van sekswerkers op tv of in de krant dragen bij aan een completer beeld van de waarheid en de werkelijkheid.
Dankzij de sekswerkers hier aanwezig zijn, zijn er nieuwe foto’s te zien en andere verhalen te horen. Jullie zijn de hoofdpersonen, de voorvechters, de protagonisten. Onze dierbare dankbaarheid gaat uit naar jullie.
Het is eng om voor een publiek te staan en te vertellen over pijnlijke ervaringen. Om steeds maar weer uit te leggen dat sekswerk werk is. Sekswerk geeft een inkomen, zelfstandigheid, vrijheid!
Sekswerk wordt vaak als een probleem gezien. Maar het is vaak juist de oplossing. Voor sekswerkers met studerende kinderen, of voor sekswerkers die zelf studeren. Voor degenen die mantelzorger zijn.
Het is een oplossing voor mensen die op de arbeidsmarkt gediscrimineerd worden omdat ze trans zijn, om hun huidskleur, of simpel omdat ze vrouw zijn.
Als sekswerkers verboden wordt hun werk te doen, worden onze levens moeilijker.
Wij staan hier niet voor onze lol.
Mensen die niet meer met ons in het openbaar gezien willen worden. De verjaardagen waarvoor we niet meer worden uitgenodigd. Onze kinderen die gepest worden op school.
Politie die onze aangiftes niet op willen nemen, omdat zij vinden dat een gewelddadige beroving het risico van ons vak is.
Stel je voor dat de politie hetzelfde tegen een juwelier die overvallen is, zou zeggen?
Maar wij staan hier toch!
Want wij moeten gezien worden. Als wij onze verhalen vertellen, dan denken wij aan onze collega’s, aan hen die niet durven of kunnen spreken, omdat de gevolgen van het stigma voor hen te groot zijn.
Gelukkig hebben we ook veel positieve verhalen te vertellen.
Straks tijdens de rondleiding langs de foto’s zullen sekswerkers vertellen over de fotografieworkshops, de liefdadigheidsbingo’s, de peepshow op wielen, de trans sisters fashion show en nog veel meer! En na afloop tijdens de borrel is er genoeg tijd om met elkaar in gesprek te gaan.
Schrijver Gerard Reve en binnenhuisarchitect Benno Premsela waren in 1963 en 1964 de eerste mannen die openlijk homoseksueel waren op de Nederlandse televisie, met hun echte namen en zonder maskers.
In 1969 was het eerste openlijke pride-homoprotest op het Binnenhof hier in Den Haag. Misschien wel het eerste ter wereld, een half jaar eerder dan de beroemde Stonewall rellen.
In 1970 de eerste zoen tussen twee mannen op tv.
In 1971 is artikel 248bis afgeschaft. Het artikel in het wetboek van strafrecht dat hetero en homo seks van elkaar scheidde.
Het is 2023. Wij vrezen voor de dag dat de Wet Registratie Sekswerkers aangenomen wordt en in werking treedt. Maar zover is het nog niet. En kijk met hoeveel wij al zijn! Sommigen met onze echte namen en zonder maskers.
Een toenemende zichtbaarheid van sekswerkers (en homomannen, lesbische vrouwen, transmensen) leidt tot normalisering en grotere acceptatie van seksuele diversiteit bij publiek, waardoor de maatschappelijke druk toeneemt op de politiek om mensen dezelfde rechten te geven als andere mensen, zodat álle mensen, wij ons allemaal daadwerkelijk veilig voelen om openlijk te zijn wie of wát we ook zijn.
Het is ook hartverwarmend zoveel bondgenoten vandaag hier op de opening te zien. Want wij kunnen dit niet alleen!
Zonder de fotografen zijn er geen foto’s.
Zonder de journalisten geen verhalen in de krant.
Zonder financiële steun geen gratis mediagidsen.
Zonder de kans van dit ministerie zouden we hier nu niet zijn.
Wij hebben jullie nodig.
Mensen die meer zien dan alleen het werk dat we doen. Mensen die zich niet schamen voor ons. Moedige mensen die het lef hebben tegen de heersende moraal in foto’s van sekswerkers aan hun muren te hangen, in hun hogeschool in Den Haag, de universiteit in Utrecht, het gemeentehuis in Tilburg en nu zelfs hier, in de wandelgangen van het ministerie Sociale Zaken en Werkgelegenheid. In your face!
We hebben mensen nodig die ons kansen bieden. Mensen die in ons geloven. Mensen die ons steunen. Mensen als jullie! Wij voelen jullie support. Wij zijn niet alleen.
Met de sekswerkers, de modellen. De fotografen Sabine Joosten en Tammy van Nerum die deze prachtige foto’s hebben gemaakt. Al die locaties waar we de fotografieworkshops mochten houden, Belle, PIC, Candy Shop. P&G292. De journalisten die samen met sekswerkers de mediagids hebben geschreven, met speciale dank aan Saskia Wassenaar. Het vertrouwen in ons idee en de steun van VSBfonds en SWAD. De ANP die de foto van Caja uit de beeldbank heeft gehaald. Alle die ambtenaren bij de ministeries die ervoor gezorgd hebben dat we in hun gebouwen mogen exposeren, eerst bij Justitie en Veiligheid en nu bij Sociale Zaken en Werkgelegenheid (teveel om op te noemen) De burgemeester van Tilburg. Brenda Oude Breuil van de Universiteit van Utrecht en Justine Le Clerq van de Haagse Hogeschool waar we exposities mogen houden en die hun studenten meenemen, de studenten die hiernaar toe gekomen zijn. Al onze medestrijders bij SekswerkExpertise, Shop, Spot46, Door2Door, SeksWorks, SAVE, TransSisters, Jacky, Yvette Luhrs, Minke Dijkstra. De wetenschappers, de kunstenaars, een modeontwerpster, vrienden, familie.
Iedereen die hier vandaag aanwezig is, wij allemaal willen wonen in een wereld waar alle mensen veilig zijn.
Dit is pas het begin. Een verandering is in beweging gezet, onze community is groeiende.
Vandaag worden andere verhalen verteld. Het hoeven geen mooie verhalen te zijn, wij willen geen sprookjes verkopen, als het maar wel ware verhalen zijn van echte sekswerkers.
Wij willen nog meer verhalen horen, zien en lezen. Er zijn nog zoveel sekswerkers die zoveel meer verhalen hebben te vertellen.
Je hoeft alleen maar te luisteren
Speech in English, read it here
Feminist March 2023 op de Dam in Amsterdam
Baas in eigen buik is óók baas over eigen lichaam
My body is my choice
My body is my business
Ik ben bang
Ik durf niet te zeggen wat ik doe
Ik ben bang, dat de politie aan mijn deur komt
Ik ben bang, dat mijn huisbaas mij uit mijn woning zet
Ik ben bang,dat iemand erachter komt wat ik doe
Als ik word verkracht, ben ik bang om naar de dokter te gaan
Als ik word beroofd, ben ik bang om 112 te bellen
Als er iets gebeurd, sta ik er helemaal alleen voor
Tijdens de pandemie mochten sekswerkers en strippers niet werken. Clubs en bordelen sloten en veel zijn daarna nooit meer opengegaan. En ook al betaalden sekswerkers belasting, ze kregen géén coronanoodsteun van de overheid. Ze hadden nergens recht op.
Sekswerkers konden de huur niet meer betalen, ze raakten in de schulden, ze hadden geen geld meer om eten te kopen voor hun kinderen. Ze zagen geen andere oplossing dan om dóór te blijven werken, in het geheim.
De politie ging sekswerkers controleren die op het internet adverteerden. Regelmatig dachten sekswerkers open te doen voor een klant, en dan stonden er ineens agenten in hun slaapkamer.
Sekswerkers die verkracht of beroofd werden, durfden niet meer naar de politie te stappen. Criminelen wisten dit óók. Kwaadwillenden beschouwden sekswerkers als een makkelijke prooi. Sekswerk verdwijnt niet door het te verbieden, het wordt er alleen gevaarlijk van.
Ook nu werken sekswerkers zonder baas. Thuis of als escort vanuit huis. Omdat ze niet terecht kunnen bij de bordelen, omdat ze trans, man of te oud zijn. Omdat ze zelf de baas over hun werk en lijf willen zijn!
Dit noemen ze dan illegaal. Want een sekswerker is verplicht om in een bordeel voor een baas te werken. Sekswerkers die dit niet willen of kunnen, lopen risico’s op boetes of kunnen hun huis uitgezet worden. Dus als je weer eens in de krant leest dat een illegaal prostitutiebedrijf is gesloten, bedenk dan dat dit ook die sekswerker kan zijn die nu dakloos is geworden.
Ik ben bang
Want er ligt een wetsvoorstel dat sekswerkers verplicht zich te laten registreren in een nationaal hoerenregister. Ook moeten sekswerkers kunnen aantonen dat ze “zelfredzaam” zijn.
Wát is dat eigenlijk, “zelfredzaamheid”?
Er zijn sekswerkers met kinderen.Er zijn sekswerkers die nieuw in Nederland zijn. Er zijn sekswerkers met een handicap. Een willekeurige ambtenaar kan zomaar van ze vinden dat ze slechte moeders zijn, dat ze niet goed genoeg Nederlands spreken, dat ze onbekwaam zijn. Dat ze dus “niet zelfredzaam” zijn. Dat ze niet in staat zijn om hun eigen keuzes te maken
De “onzelfredzamen” krijgen een verbod om sekswerk doen.
De “zelfredzamen” hebben nog steeds geen werkplekken en geen rechten.
Sekswerk wordt vaak als een probleem gezien. Maar sekswerk is werk. Het geeft een inkomen, zelfstandigheid, vrijheid!
Sekswerk is niet het probleem, maar de oplossing.
Voor sekswerkers met studerende kinderen, of voor sekswerkers die zelf studeren. Voor degenen die mantelzorger zijn. Die hun boodschappen willen kunnen betalen. Het is de oplossing voor mensen die op de arbeidsmarkt gediscrimineerd worden omdat ze trans zijn, om hun huidskleur, om hun vrouw-zijn. Als sekswerkers verboden worden hun werk te doen, worden hun levens moeilijker.
Wie is die ambtenaar die hierover beslist?
Ik ben bang
Méér sekswerkers gaan méér geweld meemaken als deze wet erdoorheen komt. Sekswerkers die niet in een hoerenregister willen, durven of mogen, worden nog dieper de illegaliteit ingejaagd. Naar daar, waar wetteloosheid regeert, ver weg van collega’s, hulpverlening en politie
HOER! is het ergste scheldwoord voor een vrouw. Hoeren verdienen geen respect maar minachting en vernedering. En zijn daarom vaak, het doelwit van geweld.
De verdwenen werkplekken , de weigering van coronanoodsteun, de woninguitzettingen, de boetes, de dwangbevelen, de zelfredzaamheid-test, het hoerenregister. Het uitbannen, het vervolgen, het bestraffen.
De jacht op sekswerkers vergroot de vooroordelen over sekswerkers en het stigma op sekswerk. Dat maakt geweld acceptabel en het verdiende loon van sekswerkers, hoeren, snollen, sletten. Het wordt gevaarlijker voor sekswerkers, en voor iederéén die zich niet houdt aan de opgelegde seksuele moraal! STIGMA KILLS
Wij allemaal, wij willen wonen in een land waar niemand bang hoeft te zijn. Een land waar sekswerkers veilig zijn, waar vrouwen en mannen, waar álle mensen veilig zijn.
Ik heb wel een idee hoe!
Geef ons rechten!
Dit is niet gek, nieuw of onmogelijk. In ons buurland en hopelijk ons voorland België hebben vorig jaar sekswerkers dezelfde rechten gekregen als andere mensen. In België hebben ze dit beleid ontwikkeld samen mét sekswerkers. Het gaat om hún veiligheid. En sekswerkers hebben de meeste kennis, ervaring en expertise over sekswerk. Dus!
Wij kunnen dit niet alleen. Wij hebben jouw hulp nodig!
Een gelukkig toeval: NU is het moment! Jij kan helpen!
Schrijf een reactie op dit wetsvoorstel, de Wet Regulering Sekswerkers. Dit kan je gewoon thuis doen, vanachter je computer, in je eigen woorden. Je hebt vanaf vandaag nog precies 11 dagen. Samen kunnen wij de levens van sekswerkers ten goede veranderen. Dit is het begin!
Het is voor mij heel eng om hieraan mee te doen. Maar ik sta hier toch. Om te laten zien: Hier zijn wij!
Zichtbaarheid van sekswerkers leidt tot normalisering, en tot meer acceptatie voor seksuele diversiteit. Zodat álle mensen, wij allemaal, iedereen die hier vandaag op de Dam staat, wij ons vrij voelen om openlijk te zijn, wie of wát we ook zijn.
Vandaag ben ik niet bang
Ik ben niet alleen
Ik ben met jullie
Samen zijn wij veilig
Sekswerkers van SAVE organiseren een online liefdadigheidsbingo voor straatwerkers in Arnhem en Nijmegen omdat zij al sinds maanden geen werkplek meer hebben, ondanks dat er moties zijn ingediend en aangenomen (!!) om de tippelzones ’s middags open te doen, net als privehuizen en clubs die toch ook ’s middags open mogenWe hebben €2200,- opgehaald. Dat is veel maar tegelijk ook zo weinig. We hebben contact opgenomen met ervaringsdeskundigen in Arnhem en Nijmegen en zij gaan de opbrengst verdelen onder degenen die nu met hun klanten naar het bos gaan
Mooi stukje hierover in De Gelderlander
Dank jullie wel allemaal: PIC, SWAD, VSB-fonds, Candy Shop, Condomerie, Peep Show Hoes, Spot 49, Sex Power, Special Dates, Reimagining Sex Works, Jorma Bos and Sabine Joosten voor de fantastische prijzen die jullie ter beschikkking hebben gesteld en iedereen die een kaartje gekocht heeft of gedoneerd, voor jullie vrijgevigheid
Speciale dank aan alle sekswerkers voor jullie fanatieke inzet! Sekswerkers dragen zorg voor elkaar. Wij kunnen dat en wij doen dat ook. Whore Love ♥
Tijdens deze barre winter terwijl we middenin een lockdown zaten zijn we deze nacht samengekomen, sekswerkers en bondgenoten, in het hartje van Amsterdam, op De Wallen, surrealistisch stil en leeg, en hebben we met de gordijnen dicht, gegeten en gedronken, gelachen en gedanst. We hebben gehuild, geschreeuwd, gerouwd, getroost. We waren allemaal samen
Samen met SAVE organiseren we weer een sex workers’ bingo, helaas is t weer nodig… Veel clubs en alle tippelbanen zijn gesloten. De ramen mogen wel overdag open maar veel sekswerkers die alleen ’s avonds werken, lopen nu toch hun avondklandizie mis. Vanwege allerlei ingewikkelde belasting- en vergunningsystemen zijn sekswerkers, als enige belastingbetalende beroepsgroep, uitgesloten van overheidsnoodsteun. Sekswerkers kunnen hun huur of hyphoteek niet meer betalen en weten soms niet eens meer hoe ze hun kinderen eten moeten geven. Terwijl sekswerkers de vorige lockdowns nog aan het verwerken zijn, we hebben 9 maanden zonder inkomen of overheidssteun moeten overleven… Dit beleid is zo vol hoerenhaat dat anderen het niet eens geloven als ik het hun vertel
Noem mij naïef, maar ik had écht gedacht dat als we belasting zouden betalen net als andere mensen, dat we dan ook behandeld zouden worden als mensen…
Koop een bingo-kaartje voor het goede doel en win ook nog eens een fanatstische prijs geschonken door onze dierbare bondgenoten in moeilijke tijden: PIC, SWAD, VSBfonds, Candy Shop, Condomerie, Special Dates, Sex Power Online, Spot46, Peep Show Hoes, Reimagining Sex Work, Sabine Joosten, Irma Bos
Koop je bingo kaartje hier bij deze ticket shop
Hou je niet van spelletjes dan kan je via deze link ook een donatie doen. Onze dank is groot!
DE PRIJZEN DIE JE KUNT WINNEN !
Liever luisteren? Korte speech op mei manifestatie in Utrecht 2021 (7 minuten)
Ruim 45 jaar geleden op een maandagochtend 2 juni 1975 bezetten 100 sekswerkers een kerk in Lyon. In 1975 werden sekswerkers in Frankrijk, ondanks dat ze wel belasting betaalden, toch uitgesloten van gezondheidszorg. De Rendez-vous hotels, de werkplekken van sekswerkers, werden gesloten. Sekswerkers kregen boetes en gingen de gevangenis in
In 1975: Sekswerkers die verkracht of beroofd werden, durfden niet meer naar de politie te stappen
In 1975: Criminelen wisten dit helaas maar al te goed
In 1975: werden er in Lyon 3 sekswerkers vermoord
Ruim 45 jaar later in 2021 zijn in Utrecht de ramen aan de Hardebollenstraat dicht, de bootjes op Het Zandpad weg en de tippelbaan is over een maand verdwenen. Sekswerkers kunnen nergens meer legaal werken, zelfs in hun eigen woning is het verboden geworden. Tegelijkertijd verhoogt politie controles op sekswerkers die op internet adverteren! Een sekswerker denkt zijn of haar deur open te doen voor een klant en dan staan er ineens 5 agenten voor zijn of haar neus
Als je weer eens in de krant leest dat er een illegaal prostitutiebedrijf is gesloten, bedenk dan dat ook die belastingbetalende sekswerker kan zijn die desondanks geen vergunning van de gemeente heeft gekregen, die nu dakloos is geworden…
In 2021: Sekswerkers die verkracht of beroofd worden, durven niet meer naar de politie te stappen
In 2021: Criminelen weten dit helaas maar al te goed
In 2021: Er zijn 4 sekswerkers (waarvan ik het weet) dood door suïcide
Hun werknamen zijn:
miss Britney
T
Ben
Maan
En nog steeds zijn sekswerkers vanwege ingewikkelde regelingen en werkvergunningen als enige belastingbetalende beroepsgroep uitgesloten van alle financiële noodsteun??
Politie die op sekswerkers jaagt met boetes. De gemeente die de ramen, bootjes en tippelbanen van sekswerkers verkoopt. Een regering die sekswerkers in nood uitsluit van financiële steun. Onze overheid vergroot het stigma en geweld tegen sekswerkers, hoeren, sletten, snollen en iederéén die zich niet houdt aan de heersende heteroseksuele moraal. Een hoer wordt door de maatschappij gezien als het laagste van het laagste; hoeren verdienen geen respect maar krijgen minachting en vernedering en zijn daarom vaak het doel van “gerechtvaardigd” geweld
Speciale zorgen maak ik mij over manlijke sekswerkers, trans-sekswerkers, migranten-sekswerkers en sekswerkers met een verslaving. Zij hebben een dubbel stigma én lopen een verhoogd risico op geweld
In 1975 waren er een aantal katholieke sekswerkers die regelmatig de dienst van een priester bijwoonden. Deze priester beschermde sekswerkers in zijn kerk, een heilige grond, door de politie tegen te houden, Stadsgenoten brachten tijdens deze bezetting die een week duurde, de sekswerkers in de kerk eten en schone kleren. Huisvrouwen riepen met sekswerkers in koor: wij ook zijn moeders! Een advocaat spande rechtszaken aan. Sekswerkers kregen weer toegang tot gezondheidszorg en werden niet meer in de cel gegooid
In heel Frankrijk besloten sekswerkers kerken te bezetten en zelfs in Engeland begonnen sekswerkers te demonstreren. Er was nog nooit zo’n hoge opkomst van protesterende sekswerkers geweest, 2 juni 1975 markeert het begin van de samenwerking van sekswerkers en bondgenoten
Vandaag de dag, ruim 45 jaar later, staan we hier met zijn allen: sekswerkers, boeren, burgers, studenten, punkers, krakers, queers, homo’s hetero’s jong, oud, zwart en wit, en alle smaken en kleuren daartussen in, vechters voor woonrecht, knokkers voor arbeidsrecht, voedselcollectieven solidariteitsnetwerken. De Bonte Hond, Black Lives Matter, Mirgrants Netherlands, ik zie jullie.
Wie ik nog meer zie: geweldige hulpverleners, bevriende onderzoekers, een briljante juriste, een fantastische lerares, mijn dierbare vriendinnen, mijn lieve broer. Ik voel jullie support. Sekswerkers staan er niet alleen voor! Dank jullie wel!
Wij, iedereen die hier nu in dit park aanwezig is, wij allemaal willen dat geweld door niemand meer geduld wordt, dat álle sekswerkers ongeacht: gender,leeftijd, kleur seksuele oriëntatie, verblijfsstatus, leeftijd, levensstijl of werkvorm veilig zijn. Dat wij bondgenoten kunnen zijn
Aanstaande woensdag is het 2 juni, een dag waarin deze opstand uit 1975 herdacht en gevierd wordt, door sekswerkers, priesters, huisvrouwen, feministen, activisten en medestrijders over de hele wereld, het begin van onze samenwerking. Aan iedereen die hier aanwezig is: Kom woensdagmiddag naar Tilburg waar sekswerkers en bondgenoten een zelfgebouwde peepshow op wielen door de straten trekken en vier met ons de internationale sekswerkerdag. Sekswerk is werk!
Een toenemende zichtbaarheid van sekswerkers leidt tot normalisering, waardoor de acceptatie in de samenleving voor seksuele diversiteit toeneemt zodat álle mensen, wij allemaal, wie of wat we ook zijn, zodanig geaccepteerd worden, zodat wij, iedereen, wij ons allemaal daadwerkelijk vrij voelen om openlijk te zijn wij zijn
De Peeps Show Hoes is een samenwerking van kunstenaars, desigers, actvisten en sekswerkers… op wielen!
Gemaakt samen met Maggie Saunders, een dierbare bondgenoot en SAVE, een collectief van sekswerkers. Kom ook woensdagmiddag 2 juni naar Koningsplein, Tilburg om samen met Peep Show Hoes en Seksworks, een Brabants sekswerkcollectief de dag van de Sekswerker te vieren!
Maggie Saunders is een kunstenares met een hart voor activisme. Ik ben een activiste met een hart voor kunst
We botsten we tegen elkaar op, onze talenten en passies kwamen samen, er ontstond een vonkje en op een dag sjouwden we met onze eigen peepshow op wielen door de straten van de voormalig rosse buurten
Klik op deze link voor spannende foto’s
Kijk voor het maakproces op SekswerkErfgoed. Een hele eer dat Sietske Altink hier een stukje aan gewijd heeft!
Ook staat er een mooi genuanceerd artikel en een filmpje over het belang van veilige werkplekken voor de veiligheid van sekswerkers op de site van De Gelderlander
♥ De Peep Show Hoes hebben we kunnen bouwen door giften van Mama Cash (Spark Fund) en Aidsfonds (COVID-19 Action Fund) ♥
Dus activisten met goeie ideeën maar met gebrek aan geld, waag een kansje en schrijf eens een fonds aan! Heb je hierbij hulp nodig, aarzel dan niet om contact op te nemen
Heeft toevallig iemand afgelopen zondag Kwesties geluisterd? Dit is een live radioprogramma vanuit een gele bus, omgetoverd tot studio. Zondag stond deze bus in Nijmegen. Het ging deze keer onder andere over de tippelbaan, Burgemeester Bruls wil hier namelijk van af en ik was daar samen met mijn bondgenoten Mi Jung van der Velde en Carolien van den Honert. Wat ik jammer vind is dat ik een paar keer onderbroken werd, en ik stotterde ook zo nu en dan, maar die afsluiting maakte alles goed, die vrouw die van mening veranderde ✨❤️
Voor wie wil, via deze link te beluisteren: Kwesties
Na 15 minuten komt de tippelbaan aan bod, de uitzending van zondag 26 mei dus (ongeveer een kwartiertje luistertijd)
Nijmegen, 6 februari 2019
Vandaag gaat het over de toekomst van de tippelzone. Ik ben blij dat ik hier iets over mag zeggen. Deze plek ligt mij nauw aan het hart. Ik heb hier vroeger gewerkt. Toen het pasjessysteem werd ingevoerd ben ik ergens anders gaan werken omdat ik niet geregistreerd wilde worden. Het bijzondere van de tippelbaan in Nijmegen is dat dit de enige zone in heel Nederland is waar sekswerkers zonder vergunning wél de huiskamer mogen bezoeken. Het is niet humaan om sekswerkers zonder vergunning uit te sluiten van maatschappelijke en gezondheidsvoorzieningen en gelukkig doet Nijmegen hier niet aan mee. Dank u allen hiervoor!
Ik wil íedereen bedanken die betrokken is bij de tippelzone, de gemeente, politie, GGD, Iriszorg, De Cirkel en de bewaking dat u allen zorgt voor een tippelzone die functioneert waarvoor deze opgericht is: buurtoverlast wordt beperkt, criminaliteit wordt bestreden, medische zorg en hulpverlening wordt ter plekke aangeboden. Na verloop van tijd is het goed om het functioneren van een zone te evalueren.
Ik wil graag, samen met de sekswerkers, hieraan een bijdrage leveren.
Voor ons spelen de volgende kwesties:
1. Alleen sekswerkers met een vergunning kunnen op de zone terecht. Degenen die geen pasje hebben werken onder gevaarlijke omstandigheden buiten de zone, soms zijn ze nog extra kwetsbaar als migrant of transpersoon. Wij zouden graag zien dat er geen vergunning nodig is om op de zone te werken, zodat iedere sekswerker een veilige werkplek heeft.
2. Sluiting van de zone zal niet leiden tot het einde van de straatprostitutie in Nijmegen. De situatie zal verergeren, tippelen zal meer verspreiden over de stad, minder bescherming tegen geweld, en gezondheidszorg en hulpverlening zullen het contact met een aantal sekswerkers verliezen. Het zal voor velen van hen ook een bevestiging van het maatschappelijk stigma betekenen en ze zullen wellicht het vertrouwen in politie en hulpverlening, dat in de zone is opgebouwd, verliezen.
3. Soms wordt het voorstel tot sluiting van de zone beargumenteerd met het gevoel dat een zone druggebruik en een marginaal leven in stand houdt. Er wordt dan verwacht dat drang of zelfs dwang tot het accepteren van hulpverlening een betere weg is. Echter, het kiezen voor een andere manier van leven kan niet worden opgelegd door anderen, die behoefte moet van de persoon zelf komen. Ondersteuning en het aanbieden van realistische opties kunnen daar positief toe bijdragen. Dat kan door de hulpverlening op de zone worden geleverd.
4. Ik wil graag met de sekswerkers een bijdrage leveren om de zone goed te laten functioneren. Wat vindt u van het idee dat sekswerkers ook regelmatig mee kunnen praten over alles wat de zone betreft? Zoiets is ook een manier om het stigma te doorbreken. Ik zou graag een participatief willen organiseren, of misschien beter gezegd een soort medezeggenschapsraad. Wat vindt u daarvan?
Ik dank u voor uw aandacht,
Mischa
